Opalanie fajki - teoria

sztos19

Zanim tytoń palony w fajce w pełni odda swój smak, należy fajkę opalić. Oto pierwsza część tekstu o tajnikach tego, nie najłatwiejszego procederu.

Teoria

Opalanie fajki jest trudnym i długotrwałym procesem. Należy mieć do niego cierpliwość oraz cechować się konsekwencją. Jeśli bowiem zaczniemy opalać według ostrożnych prawideł, jakie podamy poniżej, wypada wszystko przeprowadzić do samego końca. Może to zająć różną ilość czasu, zależną od wielu czynników, ale przyjmuje się, iż zwykle trwa od dwóch miesięcy do pół roku.

Dlatego na wstępie dobra rada dla nowicjuszy fajczarskich, a także mała uwaga. Zaczniemy od tej drugiej – opala się fajki wrzoścowe. Grusze i inne fajki owocowe (może za wyjątkiem fajki oliwkowej) nie poddają się temu procesowi. Owszem, może w ich kominie narosnąć nagar (o którym za chwilę), ale nie da to gwarancji zabezpieczenia drewna przed przepaleniem. Dzieje się tak dlatego, iż inne materiały do produkcji fajek nie zawierają krzemionki ułatwiającej zaistnienie warstwy ochronnej – spieku – jak to się dzieje we wrzoścach.

A teraz rada – jeśli jesteś młodym fajczarzem i kupiłeś fajkę z wrzośca, ale bardzo chcesz już teraz czuć pełen smak tytoniu, kup także kukurydziankę lub gliniankę. Tych fajek nie trzeba opalać. Kukurydzianka posłuży krótko i w końcu zepsuje się, na dodatek niekoniecznie wygląda pięknie (choć z pewnością egzotycznie), ale ułatwi wejście w fajczarski świat. Glinianka za to będzie prezentem na lata i jest obojętna dla palonego tytoniu. To również dobry wybór na początek.

Nagar, spiek, lakier

Opalanie jest procesem wytwarzania warstwy ochronnej wewnątrz komina, która ma za zadanie zabezpieczenie drewna przed nadmiernymi temperaturami oraz przepaleniem. Tytoń palony zostawia swoje pozostałości w kominie – smoły, sadze, żużle. Po wyschnięciu ich tworzy się tak zwany nagar. Ma on porowatą strukturę, zupełnie jak wrzosiec. Dzięki temu fajka po paleniu może oddychać i odparowywać wilgoć. Na styku nagaru i drewna tworzy się spiek, czyli mikroskopijna warstwa utrzymująca nagar – jest ona jak najbardziej potrzebna i konieczna. Uwaga – fajki lakierowane nie oddychają inaczej jak przez komin. Lakier nie ma porowatej struktury, a wręcz zatyka pory. Fajki lakierowane muszą więc schnąć dłużej i jeśli źle palone, mogą w końcu również nadawać tytoniowi kiepski posmak. Bejca jest za to naturalna i nie wpływa na oddychanie wrzośca.

Prekarbonizacja

Większość dzisiaj produkowanych fajek posiada prekarbonizację, czyli specjalną „maź” mającą imitować spiek, a dzięki temu ułatwiającą proces opalania. Systemów prekarbonizacji jest wiele, najpopularniejszymi są szkło wodne wespół z tuszem kreślarskim, czyli wodne roztwory krzemianu sodu lub potasu oraz sadze. Większość doświadczonych fajczarzy szybko pozbywa się tego z komina. Wygrywają tu względy estetyczne oraz „honorowe” – nie po to kupuje się drewnianą fajkę, aby palić dzięki prekarbonizacji. Lepiej zresztą opalać standardowo. Wtedy przynajmniej ma się pewność, iż fajka dostosowana będzie całkowicie pod gusta fajczarza. Prekarbonizacja co prawda nie wpływa na zdrowie, nie produkuje szkodliwych oparów, a także raczej nie powinna mieć wpływ na późniejszy smak fajki, aczkolwiek co do tego drugiego opinie są podzielone. Autor tego tekstu jednak widzi ogromną różnicę między tą samą fajką opaloną przy pomocy prekarbonizacji, późniejszym jej zerwaniu oraz opaleniu na nowo. Na korzyść naturalnego procesu opalania oczywiście. Zródlo - Fajkowo.pl.

Perry

Fajnie że umiesz korzystać z kopiuj/wklej, szkoda tylko że nie podajesz źródła pochodzenia materiału Smile

sztos19

Kolego Perry jestes bardzo
przemądrzały i zlosliwy , a tak na marginesie mam oficjalna zgode Pana Piotra z Fajkowa pl. na publikacje materialów z jego strony.