O tytoniach aromatyzowanych

sztos19

Techniki aromatyzacji tytoniu przekonały do palenia fajki tradycyjnej wielu ludzi. I choć dalej tytoń bez dodatku aromatycznego dalej ma swoich zwolenników, to wydaje się, iż przeważającą większość palaczy stanowią dziś miłośnicy dodatkowych posmaków. Co musimy wiedzieć o aromatyzacji? Że nie ma jednej jedynej słusznej techniki produkowania takowych mieszanek.

Począwszy od najbardziej naturalnej aromatyzacji, to jest takiej, która występuje w klasycznych mieszankach angielskich, na perfomowania, czy zalewaniu sosami kończąc – idea jest jedna. Chodzi o to, by uzyskać jak najbardziej złożony oraz interesujący efekt finalny.

1.Angielskie mieszanki – oparte na virginii, z solidnym dodatkiem orientali (choć akurat w tym aspekcie bywa różnie) oraz latakii. To właśnie te dwa ostatnie gatunki tworzą słynny zapach i smak. Aromat specyficzny, dla niektórych duszny, za to inni wychwalają pod niebiosa. Smak również kontrowersyjny, ze względu na mocno wędzoną latakię (syryjską lub cypryjską). Virginia nie gra tam pierwszej roli, raczej po prostu spaja. Słodycz miesza się z wędzonką, palenie chłodne, niezapomniane. Przykłady: Dunhill Standard Mixture.
2.Naturalne aromaty – pod tę kategorię podchodzą wszystkie te produkty, w których podczas procesu produkcyjnego, po fermentacji tytoni składowych, dorzuca się kawałki owoców (również kandyzowanych), zioła, przyprawy, czy nawet kakao. Niekiedy obecny są również kwiatowe płatki. Dodatkowo wszystko podlać można nieco alkoholem, jak rum (większość mieszanek z „Navy” w nazwie, na przykład Samuel Gawith Navy Flake), czy whisky. Taka zawartość dojrzewa przez długi czas, a tytoń chłonie zapachy wespół ze smakami dodatków.
3.Sztuczne aromaty – tak zwane mydlanki, w lepszym wypadku tytonie z kategorii „scented”. Powstają w wyniku namaczania tytoniowych liści w specjalnych, perfumowanych mieszankach. Są to syropy, sosy, niekoniecznie na bazie produktów naturalnych, ale również (a właściwie nawet obecnie znacznie częściej) sztucznych zastępników, odpowiednio tańszych w procesie produkcyjnym. Nazwa mydlanki pochodzi od duszącego, „mydlanego” zapachu. Takie tytonie również mogą utrudniać życie fajczarzowi. Na początku fajki zwykle zjawiskowe, z bogatym bukietem smakowo-zapachowym, później w najlepszym wypadku obojętnieją, czy wręcz gorzknieją. Ciężko dopalić je do końca z uwagi na mocne wydzielanie kondensatu podczas fajczarskiej sesji. W ten sposób powstaje „korek” na dnie fajki – mokry i twardy zarazem. Choć również wśród sztucznej aromatyzacji możemy spotkać solidne aromaty – na przykład Gawith Hoggart Bob’s Chocolate Flake.
4.Naturalne scented – oto nasz wkład w terminologię fajczarską. Zauważyliśmy, iż powyższy podział niekoniecznie odpowiada aktualnym pomysłom blenderów. Czegoś brakuje. Istnieją bowiem tytonie naturalne, poddawane aromatyzacji, ale jednocześnie nie tracące swoich własnych właściwości smakowych. Dodatki są wyczuwalne w mniejszy lub większy sposób, przede wszystkim w zapachu, natomiast w smaku virginia pozostaje virginią, a burley burleyem. Tak jest w przypadku Ashton Gold Rush na przykład, a i Gawith Hoggarth Broken Scotch Cake jest tworzony w podobnej tradycji Zródlo - Fajkowo.pl.